Łysienie telogenowe to typ łysienia związany w fazami wzrostu włosa, które zostają zaburzone na skutek działania różnych czynników. W przeciwieństwie do łysienia androgenowego, nie prowadzi do zaniku mieszków włosowych i trwałej utraty włosów, jednak jego przebieg i objawy są dla pacjentów nie mniej kłopotliwe.
Spis treści
Łysienie telogenowe a fazy wzrostu włosa.
Cykl wzrostu włosa ma kluczowe znaczenie w zrozumieniu przebiegu telogenowej utraty włosów. Składa się on z trzech faz – anagenu, katagenu i telogenu.
Anagen jest fazą wzrostu włosa i trwa od 3 do 6 lat, Następnie włosy przechodzą do fazy przejściowej, czyli katogenu, który trwa od 1 do 2 tygodni. W tym czasie włosy nie rosną, ale też jeszcze nie wypadają. Ostatnia faza to telogen, czyli faza spoczynku, która trwa od 2 do 4 miesięcy. Podczas telogenu zrogowaciały włos tkwi w górnym odcinku mieszka włosowego. W tym czasie zaczyna już rosnąć nowy włos androgenowy i wypycha stary włosy z mieszka.
W normalnie funkcjonującym cyklu włosa w fazie anagenu znajduje się około 85-90% włosów, w katogenie około 1%, zaś w telogenie 10-15%. Gdy cykl zostaje zaburzony, dochodzi do skrócenia fazy anogenu, z niezmienionym czasem trwania pozostałych faz, co skutkuje tym, że na głowie jest więcej włosów w fazie spoczynku niż w fazie wzrostu. Prościej mówiąc, więcej włosów wypada niż rośnie – mamy wtedy do czynienia z łysieniem telogenowym.
Jak rozpoznać łysienie telogenowe?
Łysienie telogenowe rozpoznaje się, gdy co najmniej 25% włosów jest w fazie telogenu, odsetek ten nie powinien jednak przekraczać 50%. Dla pacjenta samodzielne określenie procentowej utraty włosów może być trudne.
Pomóc może test pociągania, który należy wykonać po 24 godzinach od umycia głowy. Należy chwycić 40-60 włosów na głowie i pociągnąć. Test wykonujemy w trzech różnych miejscach na głowie. W przypadku, gdy wyciągniemy ponad 10% włosów w każdym miejscu, może to wskazywać na łysienie telogenowe.
Jedynym pewnym sposobem na rozpoznanie łysienia telogenowego jest wizyta u dermatologa, który za pomocą badań takich jak trichoskopia czy też trichogram jest w stanie dokładnie określić stan mieszków włosowych. W obrazie klinicznym łysienia telogenowego włosy nie posiadają pochewki korzenia, a ich opuszka jest zrogowaciała, pozbawiona pigmentu i maczugowata, zaś łodyga prosta.
Zdarza się także, że pacjenci zgłaszają także dolegliwości takie jak ból, pieczenie, swędzenie lub kłucie w obrębie skóry głowy.
Łysienie telogenowe – przyczyny.
Przyczyny łysienia telogenowego są bardzo zróżnicowane, w dużym uproszczeniu dochodzi do zachwiania równowagi w organizmie, co prowadzi do zakłócenia i skrócenia fazy anogenu.
Do najczęstszych przyczyn wywołujących łysienie telogenowe zalicza się:
- silny stres,
- stany wysokiej gorączki,
- choroby endokrynologiczne,
- choroby narządowe,
- choroby skóry głowy,
- niedobory składników odżywczych,
- nieodpowiednia pielęgnacja i stylizacja włosów,
- przyjmowanie niektórych leków,
- narkotyki.
Jak długo trwa łysienie telogenowe?
Łysienie telogenowe może trwać od kilku miesięcy do nawet kilku lat, w przypadku formy przewlekłej. Czas trwania jest uzależniony od typu łysienia, podjętej terapii oraz nastawienia pacjenta. W łysieniu teleogenowym ważną rolę odgrywa także czynnik psychologiczny.
Łysienie telogenowe – do jakiego lekarza należy się udać?
W przypadku łysienia telogenowego, jak i pozostałych typów łysienia, a także nadmiernej utraty włosów i chorób skóry głowy należy udać się do dermatologa. Dermatolog zleci niezbędne badania, a także, gdy to konieczne konsultacje u lekarzy innych specjalności.
Jak leczyć łysienie telogenowe? Czy włosy odrosną?
Osoby borykające się z łysieniem telogenowym powinny mieć świadomość, że włosy odrosną. Wymaga to jednak podjęcia właściwej terapii i czasu. Podobnie, jak w przypadku innych typów, w leczeniu kluczowe jest zidentyfikowanie przyczyny nadmiernej utraty włosów.
Leczenie łysienia telogenowego opiera się na zniwelowaniu przyczyny, która doprowadziła do zachwiania normalnego cyklu włosa i przywróceniu równowagi w organizmie. Może być to terapia endokrynologiczna w przypadku zaburzeń hormonalnych, suplementacja żelaza w przypadku anemii lub psychoterapia, gdy przyczyna łysienia jest stres.
