Leczenie łysienie bliznowaciejące to bardzo rzadki typ łysienia. Według różnych źródeł szacuje się, że dotyka ono do 3 do 7 % osób leczących się z powodu nadmiernej utraty włosów. Choroba jest trudna w leczeniu, a podczas jej przebiegu dochodzi do trwałej utraty włosów, której towarzyszy stan zapalny oraz dosyć często także zanik gruczołów łojowych.
Spis treści
- 1 Łysienie bliznowaciejące – co to jest?
- 2 Jak wygląda łysienie bliznowaciejące?
- 3 Co powoduje łysienie bliznowaciejące?
- 4 Leczenie łysienia bliznowaciejącego.
- 5 Jak zahamować łysienie bliznowaciejące?
- 6 Czy przy łysieniu bliznowaciejącym włosy odrosną?
- 7 Czy przy łysieniu bliznowaciejącym można przeszczepić włosy?
Łysienie bliznowaciejące – co to jest?
Łysienie bliznowaciejące to choroba, która po raz pierwszy została opisana stosunkowo niedawno, bo w latach 90’ ubiegłego wieku. Schorzenie prowadzi do trwałego uszkodzenia mieszków włosowych i zastąpienia ich tkanką bliznowatą, co skutkuje nieodwracalną utratą włosów.
Jak wygląda łysienie bliznowaciejące?
Objawy łysienia bliznowaciejącego mogą przybierać zróżnicowany charakter. Zdarza się, że skóra po utracie włosów jest gładka i bez zmian, jednak u chorych można zaobserwować także charakterystyczne zmiany przypominające skórę pokryta blizną, a dosyć często takżestan zapalny, zaczerwienienia, świąd, ból, łuszcząca się skóra, czy też pęcherzyki z ropą.
Zmiany wywołane łysieniem bliznowaciejącym najczęściej pojawia się w okolicy czołowo – skroniowej, rzadziej na twarzy i innych owłosionych częściach ciała. Początkowo utrata włosów dotyczy małych obszarów skóry, które z czasem powiększają się.
Łysienie bliznowaciejące może postępować w sposób powolny i bez większych dolegliwości (poza utratą włosów), jednak w niektórych przypadkach może ono przybrać formę gwałtowną i szybko postępującą, z towarzyszącym mu bólem, pieczeniem, czy też świądem.
Co powoduje łysienie bliznowaciejące?
Ze względu na przyczyny, łysienie bliznowaciejące można podzielić na pierwotne i wtórne. Do przyczyn pierwotnych zalicza się choroby autoimmunologiczne lub choroby genetyczne. W ich wyniku mieszki włosowe są niszczone przez specyficzny dla nich stan zapalny.
W postaci wtórnej łysienia bliznowaciejącego zniszczenia mieszka włosowego są następstwem procesów uszkadzających skórę np. uszkodzenia mechaniczne, oparzenia, infekcji, nowotworu, czy też napromieniowania.
Leczenie łysienia bliznowaciejącego.
W przypadku łysienia bliznowaciejącego niezwykle ważne jest, aby jak najszybciej podjąć terapię dermatologiczną, gdyż choroba prowadzi do nieodwracalnej utraty włosów. Choć terapia nie przywróci już włosów, to zapobiega postępowi choroby i dalszej ich utracie.
Podstawą skuteczności leczenia jest właściwie postawiona diagnoza, gdyż terapia jest uzależniona od przyczyn choroby. W zależności od tego, czy przyczyny łysienia bliznowaciejącego są pierwotne, czy wtórne, lekarz dobiera odpowiednie metody farmakologiczne. Zapobiega to powstawaniu nowych zmian, wygasza stan zapalny i zmniejsza ryzyko powikłań.
W leczeniu łysienia bliznowaciejącego stosuje się zarówno doustną farmakoterapię, jak i kremy i iniekcje – często są to leki zawierające glikosteroidy, izotretynoinę, a także antybiotyki, leki przeciwmalaryczne, leki stosowane w leczeniu chorób autoimmunologicznych np. metotreksat, cyklosporyna, takrolimus, czy też talidomid. W przypadku niektórych przyczyn pomocna może się okazać światłoterapia, zmiana diety, a także psychoterapia.
Jak zahamować łysienie bliznowaciejące?
Łysienie bliznowaciejące może zostać zahamowane wyłącznie po zastosowaniu odpowiedniej terapii, zleconej przez dermatologa. Jest to choroba, która wymaga szybkiego i zdecydowanego leczenia, które jest uzależnione od przyczyny choroby. Nigdy nie należy samodzielnie leczyć łysienia bliznowaciejącego, gdyż w zależności od przyczyny jedne metody mogą wygaszać chorobę, a inne wbrew przeciwnie, zaostrzyć ją. Dzieje się tak, np. w przypadku światłoterapii, która przy niektórych formach choroby może zaostrzyć jej przebieg.
Czy przy łysieniu bliznowaciejącym włosy odrosną?
Łysienie bliznowaciejące prowadzi do trwałego uszkodzenia mieszków włosowych, dlatego włosy, które wypadły już nie odrosną. Leczenie ma na celu zatrzymać chorobę i ochronić włosy, które jeszcze nie wypadły, a także zapobiec powikłaniom.
Czy przy łysieniu bliznowaciejącym można przeszczepić włosy?
Przeszczep włosów pozwala w sposób trwały odzyskać włosy, które utraciliśmy nieodwracalnie np. w przypadku łysienia androgenowego. Stąd też transplantacja jest jedyną metodą, która przywróci owłosienie w przypadku łysienia bliznowaciejącego. Warunkiem wykonania przeszczepu jest wyleczony stan zapalny, a także zgoda dermatologa.
Od dłuższego czasu zmagałem się z łysieniem bliznowaciejącym, co znacząco wpłynęło na moją pewność siebie. Rozpoczęcie leczenia pozwoliło mi zrozumieć, jak ważna jest szybka diagnoza i właściwa terapia. Dzięki odpowiednio dobranym zabiegom i profesjonalnemu podejściu specjalistów, udało mi się zahamować postęp choroby i poprawić stan skóry głowy. Teraz wiem, że nawet przy tak trudnym problemie jak łysienie bliznowaciejące można osiągnąć zauważalne efekty.
Łysienie bliznowaciejące to trudna do rozpoznania dolegliwość, która może prowadzić do trwałego wypadania włosów w wyniku uszkodzenia mieszków włosowych. Zauważyłem u siebie zmiany w strukturze włosów, które stawały się coraz cieńsze, a skóra głowy podrażniona i zaczerwieniona. Po konsultacji z lekarzem okazało się, że to właśnie łysienie bliznowaciejące, które może być wywołane przez różne czynniki, takie jak infekcje, stres czy zmiany hormonalne. Leczenie tej dolegliwości polega głównie na hamowaniu stanu zapalnego i odbudowie struktury skóry głowy. W niektórych przypadkach, gdy leczenie farmakologiczne nie przynosi rezultatów, przeszczepienie włosów może być rozwiązaniem, pozwalającym na odzyskanie naturalnego wyglądu. Ważne jest szybkie działanie, bo im wcześniej rozpocznie się terapię, tym większe szanse na zatrzymanie procesu i odbudowę włosów.
Łysienie bliznowaciejące to problem, o którym wcześniej niewiele wiedziałem, aż do momentu, gdy sam zacząłem zauważać niepokojące zmiany. Wypadanie włosów w połączeniu z zaczerwienieniem i podrażnieniem skóry sprawiło, że zacząłem szukać przyczyny. Okazało się, że to rzadka, ale postępująca choroba, w której mieszki włosowe ulegają trwałemu uszkodzeniu. Kluczowe było szybkie rozpoznanie i wdrożenie odpowiedniego leczenia, bo jak usłyszałem od lekarza, im wcześniej się zareaguje, tym większa szansa na zatrzymanie procesu. W niektórych przypadkach przeszczep włosów może być rozwiązaniem, ale tylko wtedy, gdy choroba zostanie zahamowana. Dobrze, że zdecydowałem się na konsultację – teraz wiem, jak dbać o skórę głowy i uniknąć dalszych problemów. To schorzenie wymaga jednak sporej cierpliwości i systematycznego działania, ale nie warto go ignorować.